Αινιάν

Επώνυμο οικογένειας αγωνιστών του 1821 από τον Τυμφρηστό. 1. Γεώργιος (1788 – 1843). Αγωνιστής της Επανάστασης και πολιτικός, πρωτότοκος γιος του Παπα-Ζαχαρία. Μαθήτευσε στη σχολή Κουρού-Τσεσμέ και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Στη συνέχεια δίδαξε στην Προύσα και αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Το 1820 κατέβηκε στην Ελλάδα για την προετοιμασία του Αγώνα, προδόθηκε, φυλακίστηκε, αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει. Το 1821 εξελέγη μέλος του Αρείου Πάγου. Το 1822 οργάνωσε την ταχυδρομική υπηρεσία και το 1822 διορίστηκε γενικός έφορος των στρατευμάτων της Στερεάς. Στα χρόνια της Αντιβασιλείας έγινε νομάρχης Αρκαδίας και αργότερα νομάρχης Εύβοιας, σύμβουλος Επικρατείας και γερουσιαστής. Πήρε μέρος στην κίνηση για την παραχώρηση συντάγματος. Εναντιώθηκε στις εκλογικές επεμβάσεις του Όθωνα και τελικά πέθανε πάμφτωχος. 2. Δημήτριος (Μαυρίλο Τυμφρηστού 1800 – Στυλίδα 1881). Αγωνιστής της εθνεγερσίας και λόγιος. Έζησε αρκετά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και ταξίδεψε στην Ευρώπη. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση κατέφυγε στην Οδησσό, απ’ όπου πήγε στην Αυστρία και τελικά στο Λιβόρνο της Ιταλίας, κέντρο ελληνικής πατριωτικής δραστηριότητας. Το 1823 έφτασε στην επαναστατημένη Ελλάδα και πολέμησε ως εθελοντής. Το 1826 γνωρίστηκε με τον Γ. Καραϊσκάκη τον οποίο ακολούθησε ως γραμματέας του. Πήρε μέρος μαζί του σε πολλές μάχες και σε μια από αυτές, στη Δόμβραινα, τραυματίστηκε. Μετά τον θάνατο του Γ. Καραϊσκάκη, συνέχισε τον αγώνα. Όταν τελείωσε η Επανάσταση διετέλεσε ανώτερος κρατικός υπάλληλος και δικαστικός. Το 1828 διορίστηκε γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών. Ο Ιωάννης Καποδίστριας τον έστειλε έπειτα στα Καλάβρυτα, ως γραμματέα του έκτακτου επιτρόπου Αχαΐας Γ. Μαυρομάτη. Αργότερα, όταν οι Γάλλοι αποβιβάστηκαν στον Μοριά για να εκδιώξουν τους Τούρκους, πολέμησε στην πολιορκία του Ρίου. Ακολούθησε έπειτα μόνιμα τον δικαστικό κλάδο, αλλά ο φιλελεύθερος χαρακτήρας του τον υποχρέωσε να παραιτηθεί γιατί ήρθε σε σύγκρουση με τους τοπικούς κομματικούς παράγοντες και με τον Όθωνα. Μετά από περιπλανήσεις σε διάφορες περιοχές της χώρας –φυλακίστηκε μάλιστα στο Μεσολόγγι– εγκαταστάθηκε στην Υπάτη, όπου έγινε, όπως γράφει ο βιογράφος του Αν. Γούδας, «άμισθος συνήγορος των αδικούμενων». Το 1846 αναμείχθηκε στην πολιτική και αργότερα εξελέγη δύο φορές βουλευτής. Και τις δύο όμως φορές η εκλογή του ακυρώθηκε προσωπικά από τον Όθωνα, ο οποίος απείλησε με διάλυση τη βουλή, αν δεχόταν τον Α. Το 1848 πήρε μέρος στην Επανάσταση στην Ανατ. Ελλάδα, αλλά μετά την καταστολή της ζήτησε πολιτικό άσυλο στην τουρκική τότε Θεσσαλία. Όταν αμνηστεύτηκε συνέχισε να πολιτεύεται και το 1850 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρθρογραφούσε μαχητικά εναντίον της μοναρχίας σε διάφορες εφημερίδες. Ο Α. έγραψε απομνημονεύματα, μια βιογραφία του Γεωργίου Καραϊσκάκη (Χαλκίδα, 1834) τις Αναμνήσεις μιας θερινής νυκτός εν Υπάτη, διηγήματα, ποιήματα και ιστορικά μελετήματα. Τα απομνημονεύματά του, γραμμένα κατά καιρούς στη δεκαετία 1850-60, αποτελούν σημαντικό έργο για το πλήθος των ιστορικών στοιχείων που περιέχονται στις σελίδες τους. Στον Α. οφείλεται εξάλλου η έκδοση της Βιβλιοθήκης του Λαού (1852-55), αξιόλογο περιοδικό της εποχής με κριτικά και φιλολογικά κείμενα. 3. Παπα-Ζαχαρίας. Ονομαζόταν Αναγνωστόπουλος, αλλά υιοθέτησε το επώνυμο Α. από το όνομα των Αινιάνων, του λαού που κατοικούσε κατά την αρχαιότητα στην περιοχή. Παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή Βραγγιανών των Αγράφων και στη συνέχεια έγινε παπάς στο Μαυρίλο. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την πολυμάθειά του. Το 1817 τον προσκάλεσαν οι Φαναριώτες στην Κωνσταντινούπολη όπου εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και προσέφερε πολλά για την προετοιμασία του Αγώνα. Με την έκρηξη της Επανάστασης, φυλακίστηκε μαζί με τον γιο του Χριστόδουλο, αλλά μπόρεσε, πληρώνοντας σημαντικά ποσά, να διαφύγει στην Κίο της Βιθυνίας. Από εκεί γύρισε το 1827 στην Ελλάδα. 4. Χριστόδουλος (1795 – 1852). Αδελφός του Γεωργίου και του Δημητρίου Α. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Με την έναρξη της Επανάστασης φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1827. Διορίστηκε στα χρόνια του Καποδίστρια, μέλος του Πανελλήνιου και αργότερα δικαστής.